“Isparta gülü” veya “pembe yağ gülü” olarak adlandırılan Rosa damascena Mill., dünyada kültürü yapılan diğer kokulu gül türleri arasında kendine özgü keskin ve yoğun kokusu ile parfüm, kozmetik, ilaç ve gıda endüstrisi için ekonomik değeri en yüksek olan gül türüdür.
Isparta’da yağ gülü üretimi 1888 yılında, gülyağı üretimi de 1892 yılında “Müftüzade İsmail Efendi” tarafından gerçekleştirilmiştir. Müftüzade İsmail Efendi tarafından imbik adı verilen basit ve ilkel kazanlarda üretilmeye başlanan gülyağı, uzun yıllar yaygınlaşarak, bu metotla üretilmeye devam edilmiştir. Köy tipi gülyağı üretimi; Mustafa Kemal Atatürk’ün Isparta’ya gelişinde verdiği talimat uyarınca, modern gülyağı fabrikasının 1935 yılında kurulması sonucu yerini büyük ölçüde sanayi tipi gülyağı üretimine bırakmıştır.
Isparta’nın Milas, Gölcük, Yakaören ve Gelincik Köyü, Atabey İlçesinin İslamköy, Gönen İlçesinin Güneykent Kasabası, Keçiborlu İlçesinin Senir Kasabası ve Kılıç Köyü yerleşim yerleri en önemli gül bahçelerinin bulunduğu ve en güzel güllerin yetiştirildiği yerlerdir.
Parfüm ve kozmetik sanayisinin en önemli ve pahalı hammaddelerinden olan gülyağı, fermantasyona uğramamış, rengini ve kendine has yapısını bozmamış taze güllerin işlenmesinden elde edilen katı gülyağıdır gül konkreti, bazı yiyecek maddelerinde aroma olarak, cildi besleyici ve dokuları gerginleştirici özelliği nedeniyle vücut ve makyaj temizliğinde kullanılan gülsuyu ayrıca gül reçeli, gül lokumu, gül şerbeti, gül sabunu, gül şampuanı, gül kremi ve cilt bakım ürünleri gülden elde edilen ürünlerdir.